تاریخچه ی عسل درمانی

تاریخچه ی عسل درمانی

تاریخچه ی عسل درمانی

عسل در روغن مالی زخم های چرکین یا ریشه دار ودر درمان آنها کمک می کند.

دردهای معده وسرفه را ارامش می بخشد. دردهای دستگاه تنفس و هر درد مفصلی را تسکین میدهد.

عسل به علت داشتن قند فراوان سرکه نمی شود.

شراب نمی گردد وبه علت طعم شیرین خود خاطر خواه زیادی دارد.

به علت داشتن گلوکز وفروکتوز سریع الجذب بوده و هر دارویی که همراه آن خورده شود به سرعت اثر نیکنوش خود را خواهد بخشید.

زیرا بلافاصله وارد خون شده ودر درمان کم خونی،امراض هاضمه وضعف اعصاب مورد استفاده قرار می گیرد.

ارسطو فیلسوف بزرگ یونانی در کتابش موسوم به(افتاب باستانی پرورش زنبور عسل)

عقیده داردعسل دارای خواص ویژه ای است که اثر استثنایی روی تن آدمی دارد وهمچنین دموکریت فیلسوف مشهور یونانی که بیش از صد سال عمر کرد با غذا عسل می خورد.

وقتی از او سوال شد چگونه می توان سلامتی را حفظ کرد در پاسخ گفت:

عسل بخورید وبدن را با روغن ماساژ دهید.

تاریخچه ی عسل درمانی

جالینوس حکیم معتقد بود که عسل در درمان بعضی از بیماری ها اعجاز می کند

او برای درمان مسمومیت ها ، امراض معده و سرطان از عسل استفاده می نمود.

فیثاغورس و پیروان او که گیاهخوار بودند عسل را جز طعام روزانه خود قرار داده بودند.

بقراط ۱۰۷ سال عمر کرد.او ۲۵۰۰سال پیش می زیست و پیوسته عسل میخورد ودر درمان اکثر بیماری ها مخصوصا زخم ها عسل تجویز می نمود.

ابو علی سینا دانشمند بزرگ ایرانی وبزرگ ترین شخصیت پزشکی

آن زمان در کتاب قانون پزشکی خود ده ها نسخه بر پایه موم وعسل به کار برده است وخواص شفا بخش عسل رادر درمان انواع بیماریها یاد آور شده است.

او می نویسد عسل در هنگام زیاد شدن بلغم اندرون را تقویت،

نیرو را زیادو اشتها را باز میکند. به عقیده ی وی عسل غذایی است که بدن را سالم وتقویت می کند،

حافظه را نیرو می بخشد وگذشته را در خاطر زنده می کند .

اندیشه را پاک وزبان را می گشاید.

بقراط حکیم می فرماید:باید کاری کنی که غذای تو تنها داروی تو باشد وداروی تو تنها غذای مخصوص تو گردد.