مروری بر تاریخچه و وضع زنبورداری در ایران

زنبورداری در ایران سابقه دیرینه داشته و یکی از حرفه های اصیل و قدیمی ایرانی ها است .

دشنه مفرغی منقش به شکل زنبور عسل و متعلق به هشتصد سال قبل از میلاد که در لرستان به دست آمده است

و اکنون در موزه شهر بروکسل نگهداری می شود ، معرف قدمت آشنایی ایرانی ها با این حشره مفید است .

با جستجوی کلمه عسل و احتمالا زنبور عسل در اشعار به خصوص شعرهای بسیار قدیمی می توانیم از وجود قدمت زنبور

عسل در کشور بیشتر مطلع گردیم .

چون اگر کلمه عسل در ادبیات ایران پیدا می شود خود به خود دلیل بر این است

که زنبور هم در زمان نوشتن آن متون وجود داشته است .

هر چه این ادبیات قدیمی تر باشد نشان دهنده قدمت زنبور عسل در این کشور خواهد بود.

به عقیده اهالی خوانسار زنبورداری در آن منطقه حداقل سابقه چهارصد ساله دارد .

خیلی از زنبوردارهای این منطقه چند نسل از اجدادشان را که شغلشان زنبورداری بوده است می شناسند یا با نام آنها آشنایی دارند .

قسمت اعظم عسل خوانسار از گل گز تامین می گردد که خوشبوترین و خوشمزه ترین عسل می باشد .

قبل از پیروزی انقلاب اسلامی به وضع زنبورداری در ایران همان طوری که امروز شاهد آن هستیم توجه چندانی نشده است

ولی بعد از انقلاب به صورت یک صنعت کشاورزی و اشتغال زا درآمده است .

افزایش تعداد کلنی ها ، تبدیل کندوهای بومی به مدرن ، افزایش سقف تولید عسل در چند ساله اخیر تحولات عظیمی در این

صنعت به وجود آورده به طوری که زمینه صادرات عسل را فراهم نموده است .

در صورتی که ایران قبل از سال ۱۳۵۷ جزء کشورهای واردکننده عسل بوده و این هم یکی از برکات جمهوری اسلامی و ثمره

تلاش و زحمات شبانه روزی زنبورداران عزیز کشورمان است

که با حداقل امکانات حداکثر تولید را به بازار فروش عرضه نموده و

ایران را از وابستگی به این محصول غذایی و حیات بخش نجات داده اند .