تبدیل شهد به عسل

تبدیل شهد به عسل

منشاء شهد و عسلک شیره نباتی گیاهان بوده که دارای انواع قندها  و سایر ترکیبات شیمیایی می باشد .

مقادیر زیر نسبت های قند و آب را در شیره نباتی ،شهد و عسل نشان می دهد.

میزان قند شیره نباتی ۵ تا ۲۰ درصد ،شهد ۱۰ تا ۵۸ درصد و عسل بیشتر از ۸۰ درصد است.

زنبوران هنگام پرواز بار های شهد و گرده را تغلیظ نکرده و فقط مقداری آب به وسیله ترشح غدد (بزاق ) به آن ها می افزایند

و بعد از ذخیره در کندو در اطراف وبالای محل پرورش نوزادان در درجه حرارت حدود ۳۵ درجه سانتی گراد توسط زنبور های پرستاری که همواره در کندو به سر می برند عسل تولید می شود .

تبدیل شهد به عسل

به طور خلاصه مراحل تبدیل شهد یا عسلک به عسل عباتند از تبخیر فعال و غیر فعال آب ،

افزودن بزاق زنبور عسل شامل اینورتاز ، دیاستاز ، گلوکز اکسیداز ، پرولین و استیل کولین که دارای شرح مفصلی است.

زنبور ها به شهد ، آنزیمی به نام اینورتاز ، ساکاراز می افزایند که باعث تغییرات شیمیایی مهمی شده و در نتیجه قند بیشتری نسبت به شهد بدون آنزیم تولید می کنند.

چرا زنبور قند ها را تغییر شکل می دهد ؟

کرین در سال ۱۹۸۰ علت تغییر شکل قند ها را چنین بیان کرده است.

در دمای کندو قابلیت حل شدن گلوکز در محلول فروکتوز افزایش می یابد ،

در این شرایط یک گرم آب می تواند علاوه بر فروکتوز ، ۱/۲۵ گرم گلوکز را نیز در خود نگه دارد

ولی در دماهای بالاتر و یا پایین تر قابلیت حل شدن گلوکز زیاد نیست .

قند ساکارز نیز قابلیت حل بالا ندارد .

زنبورها در دمای کندو با تبدیل ساکارز به گلوکز و فروکتوز قادرند محلولی از قند ها با غلظت بالا،کاملا اشباع با ۱۸درصد آب تولید کنند

ولی در خارج از کندو این توانایی را ندارند این عمل برای زنبوران دو خاصیت دارد :

۱-ذخیره  عسل آنها به وسیله تخمیر فاسد نمی شود.

۲-غذای آن ها به صورت عسل کم حجم تر و پرانرژی تر ذخیره می شود .