استانداردهای عسل

استانداردهای عسل

استانداردهای غذایی و دارویی

اولین تعریف عسل در قانون اولیه سازمان غذا و دارو به شرح زیر است :«عسل عبارت است از

شهد و ترشحات طبیعی ساکارین گیاهی که توسط زنبور در شان جمع آوری ،

اصلاح و ذخیره می گردد ، دارای چرخش به سمت چپ بوده و حاوی کمتر از ۲۵درصد آب ، کمتر از ۰/۲۵ درصد خاکستر و کمتر از ۸ درصد سوکروز است .

قانون غذا ، دارو و مواد آرایشی در سال ۱۹۳۸ جانشین قانون قبلی شد و تعریف کاملی از مواد غذایی ارائه کرد .

سازمان غذا و داروی آمریکا تعریف رسمی  برای عسل ارائه نکرده است هر چند برای عسل استاندارد کلی وجود ندارد

ولی از نظر نام گذاری و شناسایی عسل های مصنوعی و تقلبی از قوانین کلی مواد غذایی پیروی می کند.

استانداردهای کشاورزی

بخش استانداردهای کشاورزی قوانین خاصی برای عسل استخراج شده و عسل شان تعیین کرده است .

این استانداردها پایه و اساس فروش عسل بوده و برای برنامه های کنترل کیفی و تعیین مقدار وام برای زنبورداران  بوده و

به عنوان دستورالعملی برای بازرسی عسل توسط خدمات خدمات بازرسی کشور می باشند.

استانداردهایی برای عسل استخراج شده ، از جمله عسل شکرک زده ، عسل شان ، شان با قاب کم عمق ،

شان بریده شده ویا کل شانعسل وجود دارد.

سال ۱۹۵۱ قوانینی برای درجه بندی عسل های استخراج شده تعیین شد و در سال ۱۹۸۵ اصلاح گردید تا پاسخگوی تولیدکنندگان و مصرف کنندگان عسل برای تفکیک عسل هایی با کیفیت مختلف باشد .

استانداردهای عسل

سایر استانداردهای عسل

مجمع سازمان کشاورزی و موادغذایی استانداردهایی را برای تجارت بین المللی عسل تعیین کرده ولی آمریکا این استانداردها را نپذیرفته است .

البته بیشتر کشور های واردکننده این استانداردها را پذیرفته اند.

بدیهی است هر صادرکننده ای باید عسل را طبق استانداردهای مورد قبول کشور مقصد رعایت نماید .

این استانداردها شامل جزئیات کافی ترکیبات عسل و همچنین روش های تحلیلی اندازه گیری آنها است .