دستگاه نیش و خصوصیات فیزیکی زهر

دستگاه نیش و خصوصیات فیزیکی زهر

دستگاه نیش زنبور عسل شامل غده ، مجرا ، کیسه و نیش است که این اجزاء باعث تولید ، محافظت ، ذخیره و مکانیزم تزریق

زهر می شوند .

زنبورهای تازه متولد شده میزان کمی زهر دارند .

با تغذیه مواد پروتئینی غنی و میزان زیاد گرده گل کیسه زهر به تدریج پر می شود .

بیشترین میزان زهر در زنبور های ۱۸ تا ۲۰ روزه مشاهده می شود .

کیسه زهر زنبور ۳/۰ میلی گرم زهر را در خود جا می دهد .

زهر زنبور مایعی است بی رنگ ، با مزه تند ، و بوی آن شبیه موز رسیده است .

دستگاه نیش و خصوصیات فیزیکی زهر

جمع آوری زهر زنبور :

در سال ۱۹۳۰ جمع آوری زهر یک کار مشکل و خسته کننده بود .

در همان سال کمپانی مک هنریش شروع به جمع آوری زهر برای استفاده در تولیداتش نمود .

برای این منظور در طول روز خانم ها با پوشیدن لباس های محافظ در زنبورستان و در کنار کندوها می ایستادند و با یک پنس

بلند زنبورها را می گرفتند

و آنها را وادار به نیش زدن به کاغذهای جاذب خارج و در ترکیبات استاندارد بکار می بردند .

برای تولید زهر به میزان زیاد و کیفیت بالا نیاز به تکنیک ، جمع آوری میزان زیاد و با کیفیت زهر زنبور را امکان پذیر می ساخت .

روش های زیادی برای جمع آوری زهر زنبور ابداع و توسعه پیدا کرد که هنوز هم بکار می روند یکی از ساده ترین این روشها

گرفتن یک زنبورها با دو انگشت شصت و اشاره و یا یک پنس و وادار کردن آن به نیش زدن روی یک صفحه شیشه ای است .

زهر خشک شده زنبور را می توان از روی شیشه تراشید و در آب دو بار استریل شده یا محلول ایزوتونیک سالین حل نموده با

این وجود شیوه زمان بر و خسته کننده است .