عسل و زخم ها

امام کاظم فرموده است : « عسل برای بیماران شفای عاجل و قاطع است . »

سال ها قبل از اینکه انسان پی به وجود عوامل میکروبی مانند :

باکتری ها ، قارچ ها و کپک ها ببرد ، عسل در عملیات جراحی و معالجه سوختگی ها استفاده می شد .

بر اساس اطلاعاتی که امروزه راجع به عفونت ها در دسترس است پاره ای از ادعا ها درباره اثرات معجزه

آسای عسل در معالجه زخم های قابل توجیه است .

در عسل مقدار رطوبت پایین ، فشار اسمزی زیاد و اسیدی بودنش باعث می شود

پوششی سترون روی زخم ها قرار گیرد ،

در عین حال به دلیل قابلیت حل آن در آب به سادگی قابل شستشو می باشد ،

از این لحاظ پزشکانی که عسل را برای معالجه زخم ها و جراحی ها به کار می برند ،

برای آن اثرات معجزه آسایی قائل بودند .

عسل تراوش هایی از خود بیرون می دهد که به اندازه کافی همه جای زخم را می پوشاند ،

چرک ها را از میان بر میدارد و از تغییر شکل و چروکیدگی بافت ها و جای زخم را به کلی از وجود میکروب ها پاک می سازد .

بولمن عسل را برای درمان بافت ها و دانه های متورم چرکی که گاهی پیکر آدمی را فرا می گیرد و کار به جراحی کشیده می شود

با شکافتن دانه های ورم کرده و ریختن عسل در درون آنها به طوری که عسل به خوبی در شکاف زخم ها جای بگیرد

طی مدت ۲۴ ساعت محل زخم ها را بهبود کامل بخشیده است . این کار را چند بار در روز تکرار کرده است .

بر اساس تحقیقات انجام شده در انگلستان در سال ۱۹۹۲ استفاده از ضماد

عسل روی جراحت های باز عمل سزارین موفقیت آمیز گزارش شده

به طوری که بیماران نیاز به دوختن محل جراحت ها پیدا نکرده اند و با این عمل از خطر عمل جراحی رهایی یافتند .