غلظت عسل

« عسل رقیق بد است ؛ عسل غلیظ خوب است » .

این هم از باور های غلطی است که باید اصلاح شود .

رقیق یا غلیظ بودن عسل بستگی به دو عامل دارد .

اول و مهم تر میزان آبی است  که در عسل وجود دارد .

دوم درجه حرارت محیطی که به هنگام خرید مشتری در آن قرار دارد .

در تابستان عسل کمتر کش می آید ، در زمستان بیشتر .

علت این است که بر اثر برودت خودش را به اصطلاح جمع می کند .

به همین دلیل بر روی بسته عسل های خارجی برچسب هایی برای راهنمایی مصرف کننده دیده می شود

به این مضمون که « گرم کنید تا نرم شود ، سرد کنید تا سرد شود » .

غلظت عسل

اما در مورد غلظت عسل های مختلف :

به طور مثال عسل جنگل های شمال ایران و عسل مرکبات رقیق تر از عسل های مناطق کوهستانی مانند :

سبلان ، پلور ، محلات ، خوانسار و غیره هستند .

به هیچ وجه این بدان معنی نیست که دسته اول از کیفیت پایین برخوردار باشند .

هر دو عسل طبیعی و خالص هستند اما در یکی میزان آب موجود کمی بیشتر از دیگری است .

در تعریف جهانی پذیرفته شده ،عسل قابل قبول برای عرضه به بازار عسلی است که از حداکثر ۱۸ درصد آّب و حداقل ۸۲ درصد مواد قندی تشکیل شده باشد .

آب بیش از ۱۸ درصد در عسل موجب تخمیر می شود یعنی غلظت مواد قندی کمتر از ۸۲ درصد امکان رشد باکتری را فراهم می سازد .

اگر به عسلی برخوردید که رقیق تر از عسل های مورد شناخت شماست و از نظر ظاهری علایمی از ترشیدگی و تخمیر در آن نیست ،

گمان مبرید که خدای ناکرده تقلبی است ، یا عسلی با درجه کیفیت پایین تر است .