مقاومت به کم آبی

مقاومت به کم آبی

محدودیت منابع آب شیرین جهت تولید محصولات زراعی و باغی و تکیه اقتصاد ملی بر ارزآوری ، سرمایه گذاران ،

حاضر نیستند روی تولید محصولات زراعی و دامی و صنایع وابسته که استمرار تولید همه ساله آنها هیچ تضمینی

به خاطر کمبود آب در اقلیم خشک ایران ندارد سرمایه گذاری کنند ،

در نتیجه سرمایه گذاری سنگین که می تواند گره گشای ده ها مشکل این بخش از تولید باشد ، هرگز انجام نمی گیرد .

بنابراین در گستره ی اقلیمی ایران صرف نظر از نوار باریکی در شمال کشور و استان

خوزستان اکثر مناطق کشور از نظر آب شیرین کافی جهت مصارف کشاورزی با کمبود شدید

مواجه هستند در قسمت اعظم  مناطق که کشاورزی انجام می گیرد

آبیاری با آب با پ.هاش بالای ۷/۵ انجام می شود که عملا به دلیل ایجاد محدودیت های بی شمار در جذب

و انتقال مواد خوراکی امکان دستیابی به عملکرد کمی و کیفی بالا را غیر ممکن ساخته است.

مقاومت به کم آبی

در این بین کشت و کار گیاهانی که مصرف آب شیرین آنها در مقایسه با سایر گیاهان کمتر باشد از اولویت ملی در برنامه ریزی برخوردار می باشد

به عنوان مثال کشت برنج در مناطق مرکزی ایران همچون استان اصفهان یکی از اشتباهات فاحش و نشانه عدم وجود

برنامه ریزی در مدیریت منابع آب شیرین در کشور می باشد .

این در حالی است که اگر زراعت زعفران در استان اصفهان جایگزین زراعت برنج گردد

با ۵ درصد آب مصرفی زراعت برنج می توان محصول اقتصادی ۳ برابر ماحصل زراعت

برنج برداشت کرد . نتیجه نهایی در مقایسه با کشت و کار برنج ، زراعت زعفران ۶۰ برابر از راندمان آب بالاتر برخوردار می باشد .

این ویژگی انحصاری فقط در اختیار زراعت زعفران می باشد ، چون این محصول استثنائی دوره ی رشد و نمو

را از آبان ماه شروع و تا اواخر اردیبهشت ماه ادامه می دهد ،

در حقیقت فقط چند دفعه آبیاری در فصل پائیز و زمستان که هیچ مزرعه یا باغی به آبیاری نیاز ندارد و به اندازه ی کافی آب جهت آبیاری موجود می باشد.