عسل و کلیه

حضرت محمد فرمودند : « هر کس می خواهد شفا پیدا کند باید صبح ناشتا عسل را با آب باران مخلوط کرده و بنوشد . »

نیوهول محقق روسی در سال ۱۸۱۳ به این نتیجه رسید که در بیماران کلیوی عسل بهترین ضدعفونی کننده

مجاری ادرار به شمار می آید

و آن پادزهر خوبی برای سموم مختلف می باشد .

اگر مخلوط با آب باران یا آب مقطر تغذیه شود باعث زیاد شدن ادرار ، رفع تشنگی و خرد شدن سنگ های کلیه و مثانه می گردد .

در کتاب های مختلف پزشکی راجع به اثر عسل در بیماری های کلیوی اشاره شده است و آن را به ویژه در کاهش شدت درد توصیه می کنند و

علت آن این است که در عسل حاوی مقدار ناچیزی پروتئین است و تقریبا فاقد نمک می باشد . این دو ماده نقش مخالفی در عوارض کلیوی دارند .

عسل را با خیسانده گیاهان دارویی می خورند .

پزشکان عسل را با جوشانده نسترن ، با عصاره ترب سیاه و در مورد رفع سنگ کلیه

مصرف عسل را با روغن زیتون و آبلیمو سه بار در روز توصیه می کنند .

قند های موجود در عسل بیشتر از نمک تغذیه شده ، ورم های فیستولی لوله های ادراری را از بین می برد .

پژوهشگران معتقدند که عسل مستقیما ادرار را زیاد می کند و با تغذیه ۱۰۰ گرم و سپس

۵۰ گرم عسل در روز رنگ ادرار روشن می شود و

باسیل ها از بین می روند و عسل تیره را بیشتر سفارش می کنند .

اگر چه عسل را به عنوان وسیله پیشگیری در بیماری های کلیوی توصیه می کنند

با وجود این لازم است که از لحاظ مقدار با نظر و تجویز پزشک مصرف شود .